|
درباره وبلاگ  عمری چكش برداشتم و بر سر میخی كه روی سنگ بود كوبیدم. اكنون می فهمم كه هم چكش خودم بودم، هم میخ و هم سنگ. فرانتس كافكا موضوعات
آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
گنجینه ی ادب پارسی بانوی دراز گیسویی را در برکه ای که یک دم از گردش ماهی خواب آشفته نشد غوطه دادم . به معشوق می مانست چرا که با احساسی از شرم در او خیره مانده بودم . از روشنایی گریزان بود گفتم که سحرگاهان در برابر آفتابش بخواهم دید و چراغ را کشتم . چندان که آفتاب برآمد چنان چون شبنمی پریده بود .
استاد احمد شاملو نظرات شما عزیزان: شنبه 13 اسفند 1390برچسب:, :: 18:15 :: نويسنده : بهمن خسروجردی
  |
|||||||||||||||||
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
