درباره وبلاگ


عمری چكش برداشتم و بر سر میخی كه روی سنگ بود كوبیدم. اكنون می فهمم كه هم چكش خودم بودم، هم میخ و هم سنگ. فرانتس كافكا
آخرین مطالب
پيوندها



نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

<-PollName->

<-PollItems->

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 23
بازدید دیروز : 11
بازدید هفته : 49
بازدید ماه : 48
بازدید کل : 25094
تعداد مطالب : 305
تعداد نظرات : 130
تعداد آنلاین : 1



لرزش راست كليك
chat - chat سفارش ساعت دیواری

دریافت كد ساعت

استخاره با قرآن
استخاره

گنجینه ی ادب پارسی




پرنده بر شانه های انسان نشست .انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت :
- اما من درخت نیستم . تو نمی توانی روی شانه ی من آشیانه بسازی .پرنده گفت :
- من فرق درخت ها و آدم ها را خوب می دانم . اما گاهی پرنده ها و انسان ها را اشتباه می گیرم .
انسان خندید و به نظرش این بزرگ ترین اشتباه ممکن بود .پرنده گفت :

- راستی، چرا پر زدن را کنار گذاشتی ؟انسان منظور پرنده را نفهمید ، اما باز هم خندید .پرنده گفت :
- نمی دانی توی آسمان چقدر جای تو خالی است .
انسان دیگر نخندید. انگار ته ته خاطرات اش چیزی را به یاد آورد . چیزی که نمی دانست چیست . شاید یک آبی دور ، یک اوج دوست داشتنی .پرنده گفت :
- غیر از تو پرنده های دیگری را هم می شناسم که پر زدن از یادشان رفته است . درست است که پرواز برای یک پرنده ضرورت است ، اما اگر تمرین نکند فراموش اش می شود .
پرنده این را گفت و پر زد . انسان رد پرنده را دنبال کرد تا این که چشم اش به یک آبی بزرگ افتاد و به یاد آورد روزی نام این آبی بزرگ بالای سرش ، آسمان بود و چیزی شبیه دلتنگی توی دلش موج زد .

آن گاه خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت :
- یادت می آید تو را با دو بال و دو پا آفریده بودم ؟ زمین و آسمان هر دو برای تو بود . اما تو آسمان را ندیدی . راستی عزیزم، بال هایت را کجا گذاشتی ؟
انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد . آن گاه سر در آغوش خدا گذاشت و گریست .



شنبه 29 مهر 1391برچسب:, :: 11:39 ::  نويسنده : بهمن خسروجردی


گروه اینترنتی ایران سان
 

خدایا .... خیلی ها دلمو شکستن ؛ دیگه تحمل ندارم ! شب بیا باهم بریم سراغشون .... من نشونت میدم ؛ تو ببخششون ... !!
 

 

 

به ادامه ی مطلب توجه کنید...



ادامه مطلب ...


شنبه 29 مهر 1391برچسب:, :: 11:30 ::  نويسنده : بهمن خسروجردی


گروه اینترنتی ایران سان
 

حواســــم را هرکـــجا که پــرت می کـــنم باز کـــنار تـــو می افتد ...
 
 
 
به ادامه ی مطلب توجه کنید ...


ادامه مطلب ...


شنبه 29 مهر 1391برچسب:, :: 11:24 ::  نويسنده : بهمن خسروجردی

 

 گروه اینترنتی ایران ســــان | www.IranSun.net


به ادامه ی مطلب توجه کنید ...



ادامه مطلب ...


شنبه 29 مهر 1391برچسب:, :: 11:19 ::  نويسنده : بهمن خسروجردی
پنج شنبه 20 مهر 1391برچسب:, :: 11:47 ::  نويسنده : بهمن خسروجردی

 

                    

یک سه تار نو و بی روپوش در دست داشت و یخه باز و بی هوا راه می امد.

از پله های مسجد شاه به عجله پایین امد و از میان بساط خرده ریز فروش هاطس
و از لای مردمی که در میان بساط گسترده ی انان ، دنبال چیزهایی که خودشان
هم نمی دانستند ، می گشتند ، داشت به زحمت رد می شد.
سه تار را روی شکم نگه داشته بود و با دست دیگر ، سیم های ان را می پایید که
که به دگمه ی لباس کسی یا به گوشه ی بار حمالی گیر نکند و پاره نشود.
عاقبت امروز توانسته بود به ارزوی خود برسد.دیگر...



ادامه مطلب ...


دو شنبه 17 مهر 1391برچسب:, :: 15:36 ::  نويسنده : بهمن خسروجردی

در زندان پاریس بودم،بچه ام در بیمارستان بستری بود،بچه یک دانه ام

بود،در آن غربت اومایه ی انس و گرمی و حیاتم شده بود.هر چند روز

یکبار به چه هول و هراس و اشکال و گرفتاری و سختی خودم را

میرساندم به بیمارستان و به عیادتش میرفتم؛چه احتیاجی به

این عیادت داشتیم؛بچه ام مریض بود و ...



ادامه مطلب ...


دو شنبه 17 مهر 1391برچسب:, :: 15:20 ::  نويسنده : بهمن خسروجردی
چشم هایم را کور می کنم

 

            گوش هایم را کر می کنم

پاهایم را می شکنم

           انگشتانم را بندبند می برم

سینه ام را می شکافم

          قلبم را می کشم

حتی زبانم را می برم

          ولبم را می دوزم

                   اما قلمم را به بیگانه نمی دهم


خدایا: به مذهبی ها بفهمان كه : آدم از خاك است، بگو كه: یك پدیده مادی نیز به همان اندازه خدا را معنی می كند كه یك پدیدهء غیبی،... در دنیا ...



ادامه مطلب ...


دو شنبه 17 مهر 1391برچسب:, :: 15:13 ::  نويسنده : بهمن خسروجردی

                               

                               به ادامه مطلب توجه کنید...



ادامه مطلب ...


دو شنبه 17 مهر 1391برچسب:, :: 14:45 ::  نويسنده : بهمن خسروجردی

                  

مرده بدم زنده شدم ، گریه بدم خنده شدم

                                 دولت عشــــق آمد و من دولت پاینده شدم

گفت که دیوانه نه ای لایق این خانه نه ای

                                 رفتم و دیوانه شدم سلسله بندنده شـدم

گفت که سرمست نه ای رو که از این دست نه ای

                                رفـتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شدم

گفت که تو شمع شدی قبله این جمع شدی

                                 جمع نیم شمع نــــیم دود پراکنـــده شــدم

گفت که شیخی و سری پیشرو و راهبری

                                شیخ نیم پیش نیم امـــــر تو را بنده شدم

گفت که با بال و پری من پر  و بالت ندهم

                                 در هوس بال و پرش بی پـر و پرکنده شدم

تابش جان یافت دلم وا شد و بشکافت دلم

                               اطلس نو بافت دلم دشمــن این ژنده شدم

 



دو شنبه 17 مهر 1391برچسب:, :: 14:18 ::  نويسنده : بهمن خسروجردی